RESET MET DE S VAN SOFIE, SPIEGEL EN SPARRINGPARTNER VOOR MEER GOESTING IN LEVEN & WERK

Spijt op je sterfbed?

Het grijpt me bij de keel tegenwoordig, het inzicht dat het leven geen algemene repetitie is voor ‘later’, als we groot zijn, als we gedaan hebben wat er allemaal ‘moet’ vooraleer het leven écht kan beginnen. Right in your face.

Dat inzicht brengt me bij de vraag hoe ik zou reageren als ik een verschrikkelijke diagnose te horen zou krijgen waardoor ‘later’ niet meer komt.  Zou ik dan vooral denken ‘had ik maar …’ of net niet? Zou ik tevreden zijn met hoe ik de dingen nu aanpak, wat ik doe, hoe ik omga met de mensen in mijn omgeving, waar ik mijn tijd en energie in steek … ?

Tijdens haar werk bij palliatieve mensen, stelde verpleegster Bronnie Ware in 2009 een ‘top 5’ op van dingen waarvan mensen spijt hebben op hun sterfbed (http://www.bronnieware.com/regrets-of-the-dying). En je raadt het al, dan zeggen we niet ‘had ik maar harder gewerkt’, ‘had ik maar meer vergaderingen bijgewoond’, ‘had ik maar een grotere auto gehad dan de buurman’ enz. Wel over ‘had ik maar het LEF gehad om het leven te leiden dat ik wilde en om mijn gevoelens te tonen’, ‘had ik maar meer TIJD doorgebracht met GELIEFDEN en VRIENDEN’ en ‘had ik MEZELF maar TOEGESTAAN om gelukkig te zijn’.

Eerlijk gezegd, ik vind dat best confronterend. Want als ik het zo bekijk, ben ik toch heel veel bezig met wat hoort te zijn, met wat ik denk dat anderen verwachten, met wat nog allemaal moet, met werk en een hoop dingen die uiteindelijk gewoon bijzaak zijn. Als ik zo blijf verder doen, zou ik toch spijt hebben dat ik niet meer aandacht had gehad voor wat écht belangrijk is en wat er werkelijk toe doet.

En jij, waar zou jij spijt van hebben?  Wat houdt jou tegen om het anders te doen? Welke kleine stap in de juiste richting kan jij NU al zetten? Gewoon doen!