Dé basisvaardigheid die ons vandaag kan helpen, is kunnen aanvaarden dat het leven struggle met zich meebrengt, met zowel kleine als grote shit. Dat is nu eenmaal eigen aan het leven; het hoort er bij. Klinkt logisch en waar. En we weten dat ook. Alleen gedragen we ons niet alsof we dat weten…
We verlangen naar een leven in balans, naar altijd lachen en gelukkig zijn, naar maakbaarheid en perfectie, naar meer-beter-mooier. We hebben vol ongeduld goesting in dat-én-dat-én-dat-én-dat-ook-nog en kunnen (willen?) niet kiezen. De oude uitdrukking ‘ledigheid is des duivels oorkussen’ klinkt bovendien luid in ons hoofd. Want we hebben ingepompt gekregen dat tijd nuttig besteed moet worden. We beseffen te weinig dat ‘niets doen’ en ‘rust’ levensnoodzakelijk zijn voor ons functioneren, dat ‘ledigheid’ met andere woorden ook zeer nuttig bestede tijd is!
Oproep
Laat ons samen ruimte geven aan de struggle in plaats van die dwangmatig de kop in te drukken of te negeren. Waardoor die natuurlijk blijft sluimeren en op verkeerde momenten uitbreekt. Waarna we ons dan afvragen hoe dat toch komt…
Laat ons collectief beslissen dat er niks mis mee is om de lat soms wat lager te leggen of om er gewoon onderdoor te lopen.
Laat ons mekaar erin steunen dat het OK is wanneer het eens niet OK is!
Waar wachten we op?